Zenon Stefaniuk †

Zenon Stefaniuk, wybitny bokser z lat 50. XX wieku, dwukrotny mistrz Europy, wyszkolił w GKS-ie Tychy wielu wartościowych zawodników.
Stefaniuk urodził się w 1930 roku w Wojnowie (woj. warszawskie). W boksie amatorskim odniósł wielkie sukcesy. Był dwukrotnym (1953 i 1955) mistrzem Europy w wadze koguciej. Szczególnym echem odbił się tytuł wywalczony w 1953 roku podczas mistrzostw Europy w Warszawie. Polacy sięgnęli wtedy po aż 5 złotych medali.
Stefaniuk czterokrotnie zdobył mistrzostwo Polski. Na Igrzyska Olimpijskie do Melbourne w 1956 roku jechał jako murowany kandydat do medalu. Nieoczekiwanie przegrał już pierwszy pojedynek z mało znanym Chilijczykiem. Załamany niepowodzeniem Polak wkrótce po Igrzyskach zakończył karierę w wieku zaledwie 26 lat i poświęcił się pracy szkoleniowej.
W 1970 roku został trenerem drużyny Górnika Wesoła, która rok później została przeniesiona do GKS-u Tychy. Wcześniej pracował z sukcesami w Turowie Zgorzelec. Stefaniuk był świetnie wyszkolonym technicznie pięściarzem, taki styl boksowania preferował więc także jako szkoleniowiec. Z GKS-em wprawdzie nie zdobył medalu drużynowych mistrzostw Polski, ale kilku jego podopiecznych - m.in. olimpijczyk Jan Wadas, Ryszard Dziopa, Andrzej Jałowiecki, Karol Grolik, Andrzej Durał, Jan Ryl, Andrzej Jałowiecki - należało do krajowej czołówki w swoich wagach.
Trener pracował w GKS-ie do połowy 1976 roku. Odszedł po konflikcie z działaczami klubu, znalazł pracę w Górniku Pszów, a potem w Walce Zabrze. W Tychach zastąpił go Tadeusz Grzelak, dawny kolega z reprezentacji, wicemistrz Europy i olimpijczyk z Helsinek.
Stefaniuk zmarł po ciężkiej chorobie w 1985 roku w Katowicach, jego grób znajduje się na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Fot. zbiory Muzeum Miejskiego w Tychach